Hallo! Midden december en ik zit in Hochfilzen in Oostenrijk. Voorlopig enkel kunstsneeuw hier, maar de weerberichten beloven al gauw verse sneeuw. Drie wereldbeker weekends zijn alweer achter de rug, dus tijd voor een update!
De traditionele competitiestart in Sjusjøen midden november werd afgelast omwille van het coronavirus. Jammer natuurlijk, maar een prijzenswaardige beslissing van de noorse biatlonbond. Wij, team Mesterbakeren, zorgden voor een alternatief begin van het nieuwe seizoen. Het slechte weer stopte ons niet en enkele goede interne competities gaven eindelijk nog eens een echt wedstrijdgevoel.
Een week later vertrok ik naar Finland voor de wereldbekerstart! Daar had ik al lang naar uitgekeken.. Maar ik was ook een beetje nerveus - niet alleen voor de competities, maar ook voor het reizen in die corona pandemie. Sinds de wedstrijden in maart plotseling stilgelegd werden ben ik eigenlijk gewoon thuis gebleven en heb maar met een beperkte vriendenkring contact gehad. Heel raar dus om op het vliegveld in Oslo te staan met mondmasker en handschoenen aan en omringd door restricties. Om binnen te geraken in het WB circus moesten we een negatieve PCR-test kunnen voorleggen die max 72 uren oud was. Bij de aankomst werd een nieuwe test afgenomen en nu worden we om de vier dagen getest. Eenmaal in het circus voelde ik me dan wel veilig met die herhaaldelijke testen en mijn eigen voorzorgsmaatregelen. Het sociale leven is wel erg berperkt voor het moment, maar daar was ik op voorbereid en ik heb boeken en mijn brei mee en.. ik ga leren jongleren 😊
Even recapituleren: de eerste twee weekends in Finland beantwoordden niet helemaal aan mijn verwachtingen. Op de schietbaan ontbrak de finishing touch om top prestaties op te leveren, wat ik wel op de trainingen klaarspeelde. In het spoor werd het zwaarder en zwaarder en mijn benen wilden niet vooruit. Een 45ste plaats werd mijn beste resultaat, er zat dus niets anders op dan uit te kijken naar de volgende wedstrijden en in betere vorm te geraken tegen dan,
Met een door de IBU gecharterd vliegtuig geraakten we in Hochfilzen. En na het eerste competitieweekend hier in Oostenrijk voel ik me stukken beter. Heb mijn beste sprint op WB niveau achter de rug – alle 10 in de roos en een 48ste plaats. Daarmee kon ik voor de eerste keer in de WB meedoen aan de achtervolging! Nu kreeg ik echt te weten hoe het voelt om achter de beste biatleten te jagen, in volle vaart tactische beslissingen te nemen en zij aan zij te staan met zoveel schietende vrouwen. Met 18 voltreffers kon ik 2 plaatsen naar omhoog klimmen en de afstand naar de top 40 en mijn eerste WB punten wordt kleiner en kleiner..
Nu ben ik mijn batterijen aan het opladen en met de laatste voorbereidingen voor de volgende wedstrijden bezig. Vrijdag 18 december gaat de laatste sprint van het jaar en hopelijk mag ik ook de achtervolging de volgende dag meemaken. Blijven volgen dus!
