Het biatlonseizoen is afgelopen, het was in veel opzichten een bijzonder seizoen. Mijn eerste volledige jaar in de wereldbeker heeft ups en downs en een stijle leercurve geboden. Ik heb nieuwe en leuke biatlon stadions bezocht en geweldige mensen leren kennen. 33 coronatesten en een hele winter in quarantaine hebben hun sporen nagelaten, nu kijk ik ernaar uit om mijn toegangsquarantaine af te ronden en eindelijk weer vrienden en familie te ontmoeten.
Een kleine samenvatting van het seizoen:
Het begon wat traag in Finland, waar mijn vorm niet helemaal was wat ik had gehoopt en strikte coronavoorschriften mentaal hun sporen nalieten. Kreeg het schieten wat meer onder controle in Hochfilzen voor Kerstmis en heb me kunnen kwalificeren voor mijn eerste achtervolging in de wereldbeker. Dat gaf een sterke motivatie voor de kersttraining. Na kerst zijn we naar Oberhof gereisd, waar corona wederom een stok in het wiel stak met enkele positieve gevallen in de belgische ploeg, en daardoor veel onzekerheid. Gelukkig zijn wij, atleten, erin geslaagd om gezond te blijven. Maar ook hier was mijn conditie niet de beste. Had een goede ervaring in Anterselva voordat ik naar het precamp in Obertilliach ging. Hier heb ik een solide en belangrijke krachtinspanning aan de dag gelegd in de laatste voorbereidingen voor zowel het wereldkampioenschap als de rest van het seizoen.
Het wereldkampioenschap was voor mij het grote hoogtepunt. Mijn conditie begon eindelijk beter te worden en tegelijkertijd slaagde ik erin om mijn schieten nog een paar procent te verbeteren. Mijn eerste WB-punten pakken was buitengewoon fantastisch . En zorgde ervoor dat ik haar op mijn tanden kreeg..
Het laatste trimester was veel beter dan ik had verwacht. Vooraf had ik gehoopt me te kwalificeren voor minstens één achtervolging, maar daar won ik de jackpot en mocht aan alle drie achtervolgingen meedoen. En meer WB-punten! Ik heb me in de top 50 kunnen stabiliseren en ben zo ongelooflijk dichtbij meer WB-punten geweest. Florent en ik presteerden ook een geweldig goede single mix estafette en veroverden de negende plaats, wat het beste resultaat ooit is voor België! Ik kan het seizoen ook afsluiten met een trefprocent van 90, wat bij de beste resultaten  is voor de vrouwen in de wereldbeker.
Ik ben ook erg dankbaar dat ik heb mogen deelnemen aan dit wereldbeker circus en dat de IBU zo'n veilig kader heeft weten te creëren tijdens de hele tournee.
Nu ben ik vol motivatie en ik heb veel componenten gevonden om aan te werken en te verbeteren tegen het volgende seizoen.

Maar eerst wat vakantie en kwalitijd thuis na bijna 4 maanden onafgebroken onderweg te zijn geweest!

Het laatste trimester van dit bijzondere seizoen is in volle gang! De tweede wedstrijdweek hier in het Tsjechische Nové Mesto is begonnen. Afgelopen week heb ik meegedaan aan de sprint en de achtervolging. Ik was erg benieuwd naar mijn vorm na het wereldkampioenschap. Eindigde 44ste in de sprint, een goedgekeurde wedstrijd maar het laatste schot was een onnodige misser. En slechts twee seconden van nieuwe WB-punten .. Toch een prima positie voor de achtervolging. Het was helaas een zware dag voor mij in de loipes. Gelukkig was het schieten nog steeds redelijk goed. Spurtte naar de finishlijn en bereikte een 49ste plaats na 18 treffers. Nu laad ik op voor de voorlaatste competitieweek van het seizoen, dit weekend staan er sprint, achtervolging en single mix estafette op het programma!

Nu ben ik terug thuis, na een intens maar erg leuk wereldkampioenschap. 5 wedstrijden op 9 dagen hebben hun sporen nagelaten, zowel fysiek als mentaal. Toen ik terugkwam in Lillehammer, ging de lucht gewoon uit de ballon en voelde ik hoe gefocust ik al een hele tijd geweest was om mijn beste eruit te halen tijdens dit wereldkampioenschap.
Mijn doel voor het seizoen was om in mijn beste vorm te zijn tijdens het WK, en ik kan mezelf een schouderklopje geven en zeggen dat ik dat klaargespeeld heb. Ik verbeterde mijn schietniveau en eindigde met 93 in hitpercentage. De langlauf vorm was ook beter en ik ben nog nooit zo dicht bij de besten in de piste geweest, de moeite waard om te zien dat hard werken resultaten oplevert. Kleine stapjes en allemaal in de goede richting.
Ik heb dit seizoen ook een grote mijlpaal en een groot doel bereikt: mijn eerste WK-punten pakken! Ik was dichtbij in de sprint en de achtervolging, en het is mij dan gelukt in de laatste individuele proef. 19 treffers en 36ste plaats, eindelijk mijn eerste punten behaald!
Ik beëindigde het kampioenschap met de single mixed estafette samen met Florent Claude. Samen baanden we ons een weg naar een 15e plaats, wat een zeer goede prestatie was aangezien alle landen met hun beste teams starten.  De afstand naar de top is nog nooit zo klein geweest..

Ik breng veel motivatie mee naar huis en ben weer veel ervaringen rijker!

Vandaag barst het los! Een nieuw WK is aan de gang, deze keer in Pokljuka, Slovenië. Wij beginnen met de gemengde aflossing. Ik ga de derde etappe afleggen. Florent gaat als eerste, Thierry als tweede en Rieke als laatste. Ons doel is om plezier te hebben en het kampioenschap mooi te beginnen. We verzamelen ook belangrijke punten in de nations cup, die bepalend kunnen zijn voor de jongens en of ze erin zullen slagen om de estafetteploeg te kwalificeren voor de Olympische Spelen volgend jaar.

Hier is een overzicht van de wedstrijden waaraan ik ga meedoen:
Woensdag 10.02 om 15 u - Gemengde aflossing
Zaterdag 13.02 om 14u30 - sprint
Zondag 14.02 om 15u30 - Achtervolging
Dinsdag 16.02 om 12u05 - 15 km (individuele proef)
Donderdag 18.02 om 15u15 - single mixed estafette

Ik verblijf tegenwoordig in Obertilliach in Oostenrijk, ongeveer een uur rijden van Antholz waar de voorlopig laatste wereldbeker ronde is doorgegaan. Met 18 voltreffers werd ik 51ste in de 15 kilometer. Na enkele moeilijke wedstrijden in Oberhof was het goed voor mijn zelfvertrouwen om een iets beter resultaat te bekomen. 
Hier in Obertilliach ben ik echt in mijn sas: vers geprepareerde sporen van aan het hotel, meer dan genoeg sneeuw en een warme zon. Volgens de plaatselijke bewoners heeft het hier al wel 5 meter gesneeuwd sinds december! De rest van ons team vertrok naar huis na de competities in Antholz dus ik zal hier 10 dagen op mijn eentje doorbrengen. Ik wil zo weinig mogelijk reizen in deze coronatijd en tegelijkertijd genoeg tijd hebben om te acclimatiseren aan de hoogte. Dit laatste is belangrijk omdat het wereldkampioenschap zal doorgaan in Pokljuka in Slovenië op 1300 meter boven zeeniveau.
Obertilliach heeft een speciale plek in mijn hart. Hier vond mijn eerste kennismaking met de internationale biatlonwereld plaats. In 2013 werd ik geselecteerd om Noorwegen te representeren in het wereldkampioenschap voor de jeugd. Johannes T. Bø en Vetle S. Christiansen waren ook bij het noorse team! Ik herinner me nog goed hoe geweldig het was om deel uit te maken van dat alles. Heb goed van me afgebeten ook en eindigde als 4de in de 15 kilometer. Te mogen meedoen aan de bloemen ceremonie, voorbehouden aan de top 6 van elke race, was een sterk ogenblik voor mij.

De eerste gemengde aflossing van dit seizoen ging door in Oberhof. Daar vond de eerste wereldbeker ronde na kerstmis plaats in perfecte wintercondities. Florent Claude en ik waren teamgenoten, juist zoals in het wereldkampioenschap in Antholz vorig jaar. Op de schietbaan deden wij ons werk heel goed en Florent passeerde de finishlijn als nummer 12! Dat is België's beste estafette resultaat ooit in de wereldbeker, super tof om dat mee te maken! En ook leuk om te zien dat de top 10 niet zo veraf is.. Heel inspirerend voor de komende wedstrijden! De volgende gemengde aflossing vindt plaats in het WK in Pokljuka in februari :)

Hallo! Midden december en ik zit in Hochfilzen in Oostenrijk. Voorlopig enkel kunstsneeuw hier, maar de weerberichten beloven al gauw verse sneeuw. Drie wereldbeker weekends zijn alweer achter de rug, dus tijd voor een update!

De traditionele competitiestart in Sjusjøen midden november werd afgelast omwille van het coronavirus. Jammer natuurlijk, maar een prijzenswaardige beslissing van de noorse biatlonbond. Wij, team Mesterbakeren, zorgden voor een alternatief begin van het nieuwe seizoen. Het slechte weer stopte ons niet en enkele goede interne competities gaven eindelijk nog eens een echt wedstrijdgevoel.

Een week later vertrok ik naar Finland voor de wereldbekerstart! Daar had ik al lang naar uitgekeken.. Maar ik was ook een beetje nerveus - niet alleen voor de competities, maar ook voor het reizen in die corona pandemie. Sinds de wedstrijden in maart plotseling stilgelegd werden ben ik eigenlijk gewoon thuis gebleven en heb maar met een beperkte vriendenkring contact gehad. Heel raar dus om op het vliegveld in Oslo te staan met mondmasker en handschoenen aan en omringd door restricties. Om binnen te geraken in het WB circus moesten we een negatieve PCR-test kunnen voorleggen die max 72 uren oud was. Bij de aankomst werd een nieuwe test afgenomen en nu worden we om de vier dagen getest. Eenmaal in het circus voelde ik me dan wel veilig met die herhaaldelijke testen en mijn eigen voorzorgsmaatregelen. Het sociale leven is wel erg berperkt voor het moment, maar daar was ik op voorbereid en ik heb boeken en mijn brei mee en.. ik ga leren jongleren 😊

Even recapituleren: de eerste twee weekends in Finland beantwoordden niet helemaal aan mijn verwachtingen. Op de schietbaan ontbrak de finishing touch om top prestaties op te leveren, wat ik wel op de trainingen klaarspeelde. In het spoor werd het zwaarder en zwaarder en mijn benen wilden niet vooruit. Een 45ste plaats werd mijn beste resultaat, er zat dus niets anders op dan uit te kijken naar de volgende wedstrijden en in betere vorm te geraken tegen dan,

Met een door de IBU gecharterd vliegtuig geraakten we in Hochfilzen. En na het eerste competitieweekend hier in Oostenrijk voel ik me stukken beter. Heb mijn beste sprint op WB niveau achter de rug – alle 10 in de roos en een 48ste plaats. Daarmee kon ik voor de eerste keer in de WB meedoen aan de achtervolging! Nu kreeg ik echt te weten hoe het voelt om achter de beste biatleten te jagen, in volle vaart tactische beslissingen te nemen en zij aan zij te staan met zoveel schietende vrouwen. Met 18 voltreffers kon ik 2 plaatsen naar omhoog klimmen en de afstand naar de top 40 en mijn eerste WB punten wordt kleiner en kleiner..

Nu ben ik mijn batterijen aan het opladen en met de laatste voorbereidingen voor de volgende wedstrijden bezig. Vrijdag 18 december gaat de laatste sprint van het jaar en hopelijk mag ik ook de achtervolging de volgende dag meemaken. Blijven volgen dus!

21 oktober, en mijn eerste skitrip voor het seizoen in Natrudstilen is achter de rug! Ik ben onder de indruk van de goede kunstsneeuw condities in de loipes, want de winter is nog niet echt aangekomen . Heerlijk om terug op ski’s te staan. Ik probeer een evenwichtige overgang van rolski naar langlaufski te maken nu het competitieseizoen weer voor de deur staat.Op die manier wordt de belasting niet te groot en kan ik mijn tijd gebruiken om dat volmaakte gevoel op de ski’s terug te vinden. Ik dacht eigenlijk dat de winter hier was toen het een hele dag gesneeuwd had, maar het duurde niet lang voor de temperatuur weer steeg en ik de rolski’s  terug moest aanbinden. Nu begin ik wel echt te voelen dat het seizoen binnen de kortste keren gaat beginnen: de intervaltrainingen worden zwaarder en zwaarder, de schietoefeningen worden toegespitst naar de competities, en wij duelleren vaker tijdens de trainingen.

De wereldbeker 2020 gaat door, maar slechts op twee plaatsen in plaats van de gewone vier, omwille van de covid epidemie.  14 november start het seizoen met het openingsweekend in Sjusjøen, en het internationale circus begint 14 dagen later in het finse Kontiolahti. Nog maar een paar weken te gaan, dus tijd om me klaar te maken en mijn topvorm te vinden, ik kijk er echt naar uit! 

Het noors zomerkampioenschap is achter de rug. Sprint en massastart. Leuk om eindelijk terug te concurreren! Ik ben geïmponeerd over de organisatie in Voss, desondanks alle corona beperkingen is het NK zeer vlot verlopen. 
Het weekend. De sprint was middelmatig, geen top race op de rolski’s en twee gemist op de schietbaan. Niet goedgekeurd dus, maar gelukkig was er al snel een nieuwe kans om beter te presteren. De massastart ging deze keer in lig-sta-sta-sta wegens de corona (te veel matten ontsmetten na de liggende schietbeurten). Een leuk concept in mijn voordeel, want ik voel mij momenteel sterker in het staand schieten. Hier werkte mijn lichaam veel beter dan de dag voordien en het schieten was ook goed, 18 voltreffers. Zonder twijfel een betere belevenis en ik was tevreden met het resultaat, een 9de plaats. Ook leuk om mee aan de top te liggen gedurende enkele rondes..
Nu ben ik thuis in Skatval voor een rustige week om te recupereren vooraleer de laatste zware training inspanning zal doorgaan vóór het  winterseizoen.

Stay tuned! 

Augustus heeft op vanalles geboden! De maand begon met het Blinkfestival in Sandnes. Hier was er veel show en actie, goed om weer eens wedstrijdzenuwen te voelen! Altijd interessant om een indicatie te krijgen over hoe mijn lichaam op de training respondeert. Zoals verwacht lag ik een beetje achter op de rolski’s, ik heb anders getraind dit seizoen om in goede vorm te komen tegen de winter. Op de schietbaan zaten de meeste schoten goed, maar sommige waren nog niet helemaal op hun plaats. Al bij al ben ik wel tevreden en heb ik weer nieuwe taken gevonden om aan te werken!
Na het Blinkfestival was er slechts tijd voor een paar trainingsdagen in Lillehammer voordat ik met het team naar Geilo op trainingskamp vertrok. Hier hebben wij goed getraind en hard gewerkt aan de details, het is heel inspirerend om deel uit te maken van het beste Noorse privéteam.
Na het kamp was er tijd voor enkele rustige dagen om te herstellen na veel harde en goede training. Ik heb een tripje naar Dombås gemaakt om op rendierjacht te gaan met een vriendin. Geen vangst, maar wel heel leuk!